In het midden van de corona pandemie verliet ons Richard.
De laatste maanden van zijn leven verbleef hij in het woon- en zorgcentrum Berkenbosch te Heusden. Zijn hart en ziel bleef verbonden met het project Kankala.

Afscheidsrede door Jac DeBruyn

Als vroegere medewerker van de Internationale Bouworde en als toenmalig verantwoordelijke van het Vormingscentrum IBO hier in Heusden wil ik graag hulde brengen aan Richard van wie we vandaag afscheid nemen. Zoals gezegd in zijn levensloop heeft Richard alle stappen van Bouwgezel zijn doorlopen: van zomerkampen, Langerblijvenden, Sibo en Ontwikkelingswerker.

Vroegere medewerkers omschrijven hem als heel plichtsbewust, zorgzaam, goed georganiseerd en gedisciplineerd , met een goed humeur en een open geest. Kortom, een fijn man om mee samen te werken. Richard was ook een wielerfan, al voor hij naar Bouworde kwam , én heeft die liefde voor de wielersport uitgedragen naar Congo, waar hij in 1973 een grote wielerwedstrijd Mbuji Maji organiseerde. Dit had een nooit gezien succes: bijna heel de stad kwam er op af, 40.000 mensen en alle notabelen en autoriteiten gaven present… een nooit gezien evenement.

Liefde voor de wielersport is Richard altijd bijgebleven en heel graag toerde hij rond op zijn koersfiets, vaak na de mis hier in de kerk maakte hij nog een hele toer om in conditie te blijven. Richard heeft alle hoogtepunten en alle moeilijkheden van Bouworde en meer bepaald van Sibo doorgemaakt. Als we terugkijken vrienden is het toch straf dat het na die vernietigende tweede wereldoorlog, mensen terug grijpen naar de idealen van de beginnende kerk. Idealen van alles delen met elkaar en met de armen, zoals we hoorden in de eerste lezing in deze viering, uit de Handelingen.

Hoeveel roepingen kende Europa niet na die verschrikkelijke periode, en wat een optimisme was er dat alles terug kon opgebouwd worden!

De Permanente Bouwgezellen zijn onderdeel van die idealistische stroming van die tijd, cfr de tekening die hier staat; bouwgezellen dragen een heropgebouwde kerk en denk aan het Bouworde lied: wij bouwen een nieuwe wereld.

In de geschiedenis van de Bouworde zijn die mannen van Sibo, zoals Richard en co, van onschatbare waarde geweest. Pater Ivo Vanvolsem, zelf ooit Bouwgezel, schrijft me vanuit Kananga waar hij die mannen aan het werk heeft gezien : “ Het zijn heilige mannen. Mannen waar ik ontzettend veel waardering voor heb.”

Maar leven als broeders en alles gemeenschappelijk delen, zoals in de Handelingen van de Apostelen gezegd wordt, is een heel hoog en veeleisend ideaal.

Want als het al een opgave is goed samen te leven met iemand waarvoor je gekozen hebt, dan is het nog veel complexer om broederlijk samen te leven met medebroeders waar je niet voor gekozen hebt. En bij SIBO had je heel verschillende types en mannen van diverse afkomst en talent, maar allemaal sterke persoonlijkheden en dan kan het ook hard botsen. Sibo, zoals elke kloostergemeenschap, heeft met vallen en opstaan getracht een voorbeeld te zijn van dat broederlijk samenleven.

Richard heeft hun bloei maar ook hun geleidelijke terugloop meegemaakt.

Hij heeft zeker ook zijn momenten van crisis en twijfel gehad én als bouwgezel én als gelovige, want geloof en twijfel gaan vaak hand in hand, ook voor kloosterlingen, ook voor heiligen, ook voor Sibo mannen. Want dat vormt het groeiproces van een gelovig mens. Dat loopt ook voor ieder mens verschillend.

Richard heeft zowel gloriedagen beleefd als momenten met grote vragen. De vraag “ waarom komen er geen nieuwe roepingen en gaan wij naar het einde van iets waarvoor we ons leven gegeven hebben?”

Vandaar dat hij blij was met de samenwerking met Poverello om hun werk en getuigenis verder te zetten. Richard is trouw gebleven aan zijn idealen. Dat toont zijn grootheid: gastvrijl en minzaam blijven en goed voor anderen zorgen, ook als de klad er in zit, niet cynisch worden en verbitterd, maar hoopvol blijven omdat het zinvol geweest is. Geloven dat er morgen anderen die idealen zullen omarmen en op hun manier verder vorm zullen geven.

Durven los laten en kans geven aan nieuwe vormen van strijd voor een betere wereld. Strijd, gevoed door inkeer en zoektocht naar God, de grond van ons bestaan.

Richard had iets met Don Bosco en was op zijn eigen wijze een heel broederlijk, zachtaardig, gelovig en spiritueel man.

Zolang hij in het Sibo huis was werd ieder gastvrij onthaald en ontvangen.

Hij heeft de goede strijd gestreden en het geloof bewaard en getoond waar de Jezusbeweging of de kerk voor moet staan: voor de broederlijkheid zonder iemand uit te sluiten, voor het werken aan verzoening door gerechtigheid, door radicaal te delen met de armen van deze wereld.

Dank u Richard, je zal mensen blijven inspireren.

Jac 2/6/2020