Frans Dens
Van Frans ging bezieling uit, visie en zachte kracht.
Hij was toegankelijk, eenvoudig en minzaam, open en onthalend.
niet pessimistisch en veroordelend ingesteld als bepaalde dromen niet uitkwamen.
Hij bleef altijd hoopvol, vergevingsgezind, verdraagzaam en respectvol naar zijn medemens, op het naïeve af.
Niet belerend, maar eenvoudig, vriendelijk en dienstbaar.
Als timmerman en metser een echte vakman, een harde werker, ook toen hij de zestig al lang voorbij was.
Ook een zinzoeker en biddend man, in het spoor van Franciscus en van die andere timmerman uit Nazareth.
Enkele reacties op het bericht van zijn overlijden:
- Frans heb ik leren kennen tijdens een kamp met Bouworde in Roemenië, enkele jaren geleden. Hij leek mij een lieve, een zachtmoedige, maar tegelijkertijd een krachtige man. Zijn spirituele kracht heeft ongetwijfeld bijgedragen tot het ontstaan van de vzw Opjono (Opvang Jongeren in Oost-Europa) die aan jongeren in Roemenië een nieuwe toekomst bezorgt. Zijn bijdrage aan een nieuwe wereld is groter dan wat wij met onze menselijke beperktheid ooit zullen kunnen vatten.
- Nos condoléances à l'occasion de décès de notre Frère Frans Dens, que son âme repose en paix. Nous remercions Dieu pour Frans, depuis l'année 1958 il était ici avec nous au Kasaï et est toujours resté en contact avec nous. Il a beaucoup travaillé pour la population. Nous, comme membres de l'Équipe Muoyo Umue, grâce à lui nous, nous habitons des maisons en matériaux durables, que Dieu ait pitié de lui.
- hij is een 'medebroeders in de zorg om onze wereld': iemand 'die zijn leven veil had voor een betere wereld.'
Ja Frans was de belichaming van waar Bouworde voor staat:
- Engagement in dienstbaarheid bij en met mensen in nood.
- Zorgen dat mensen een dak boven hun hoofd hebben, een school of dispensarium, een gemeenschapscentrum of een kerk, dat ze een leefgemeenschap kunnen vormen …
- Het bouwen van bruggen letterlijk en figuurlijk tussen mensen en groepen van andere afkomst, kleur en religie. “Bouwen aan een nieuwe wereld zoals het klonk in het bouworde lied”.
Fragment uit de homilie bij zijn afscheid:
Van jongsaf was hij een trekker. Als jongste van 8 kinderen is hij geboren in Oevel, in een gezin van kleine Kempische boeren, waar hij leerde wat werken was en ook wat men kan bereiken als men het “samen” doet, wat het betekent “edelmoedig” te zijn... Frans leerde in de vakschool “schrijnwerkerij”. Zo kwam hij in contact met vele jongeren in de jeugdwerking. Al vlug gaf hij zich helemaal in de BJB, een uitlaatklep voor hem : vendelzwaaien, ruitersport , engagement...
En wat hij begon dat ging steeds met de volle inzet van zijn grote hart. Niets was hem teveel en het lukte altijd omdat hij een voorbeeld was voor de anderen en deze kon begeesteren en meetrekken in zijn idealen...
En idealistisch was hij : radicaal. Zijn inzet voor kinderen die het minder goed hadden als hij, was zo groot dat hij de schrijnwerkerij liet voor wat het is, om een pater Scheutist in Genk te gaan helpen om met de kinderen van ST. Martensberg samen te leven en op weg te gaan. Tot op vandaag zijn allen die nog leven nog vrienden die elkaar regelmatig ontmoeten.
Toen na de tweede wereldoorlog, pater Werenfried, de spekpater, begon met het grote werk van Oostpriesterhulp voor de miljoenen vluchtelingen was Frans er als eerste bij om te helpen met voeding en kleding bijeen te brengen. Zelf ging hij ook naar Duitsland om de mensen te helpen met de heropbouw van hun woning.
Zo was hij er ook al bij toen de Bouworde begonnen is en ook als bouwbroeder is hij in 1956 met de eerste groep die vertrok naar Oostenrijk.
Daarna kwam zijn periode van bijna twintig jaar in Congo. Kananga, biechtvader van de Kasaï, en tot vandaag in zijn hart het werk in Kinshasa.
Zovele bouwkampen, in België en Europa, zovele karweitjes ongezien bij eenvoudige mensen, meeleven met het parochiale leven, zorg voor het huis van de bouworde en zijn medebroeders, voor de tuin, voor Poverello en de vluchtelingen die er nu zijn, zoveel inzet tot in zijn laatste jaren nog bv. voor st. Vincentius...
Hij hield ook een uitgebreide correspondentie bij en was een trouw luisterend oor, ook aan de telefoon , voor zijn beste vrienden die elke avond belden, of voor mensen die gewoon hun verhaal kwijt wilden...
Dat was écht zijn leven, er als eerste bij zijn als er iets moest begonnen worden. Hij wist zijn handen uit de mouwen te steken en anderen te begeesteren om mee te doen, maar hij was ook geduldig, stil en ongezien...
Overal waar hij gewerkt heeft of verbleven heeft , heeft hij vrienden, waarmee hij nog regelmatig contact had.
17 jaren is hij de verantwoordelijke geweest van de Sibo gemeenschap in de Kapelstraat, de bouwgezellen.
Hij was geen prater, nog minder een dictator...
Wanneer hij iets wilde zeggen moest hij het op een blaadje schrijven...
Maar wat hij dan zei kwam uit de diepte. Hij hoefde ook niet veel te zeggen ...
Zijn voorbeeld was zijn gezag.
En ook de laatste tijd, toen zijn gezondheid achteruit ging en fysiek lijden ook zijn deel werd, nam hij dit zonder klagen op zich, cijferde hij zichzelf weg, wilde hij niemand tot last zijn...
Waar zit het geheim van dit eenvoudig schoon en goed leven? Het geheim van zijn “radicale” navolging van Christus? Al van in zijn jeugd was hij gekend om zijn 'heiligheid', zijn extreme armoede en onthechting...
“Radicaal” komt van het Latijnse 'radix' wat 'wortel' betekent. Hij was geworteld in de diepte, in het geloof.
Geworteld in de harde realiteit van deze aarde , van deze wereld, van de mensen, van de mens in nood. Hij sloot er zijn ogen niet voor, maar hij liet er zich door raken...
Geworteld in de Heer. Frans was een man van gebed. Daar putte hij gewoonweg zijn kracht om buitengewoon , iedere dag, eenvoudige dingen te doen...
Iedere avond zat hij op zijn knieën 1 uur te bidden in de kapel voor het H. Sacrament. De dagelijkse Eucharistie, de jaarlijkse retraite, de biecht,...het was heilig voor hem. Hij ging ook graag naar gebedsgroepen zoals de Focolare of charismatische vernieuwing en zijn spiritualiteit zat helemaal op het spoor van Charles de Foucould en Franciscus...
Ja, daar liggen zijn fundamenten voor al wat hij in stilte heeft bewerkt in zijn leven.
Daar vond hij de kracht en bezieling om erin te blijven geloven : bouwen aan een wereld van rechtvaardigheid, werken aan een wereld waar niets de mensen onderscheid.
Frans wij zijn u dankbaar, voor uw schoon en eenvoudig sterk getuigenis
Van wat het kan betekenen : volgeling van Christus te zijn.
"Zalig zij die Jezus naam belijden, zalig zij die om zijn naam willen lijden, -die zuiver en blij zich gans aan zijn liefde wijden..."